Spaanse punctualiteit
Door: Tobias Kappelle
Blijf op de hoogte en volg Tobias
30 Januari 2014 | Spanje, Valencia
Hola,
Ik wil gelijk maar beginnen met iedereen, en vooral mijzelf gerust te stellen. De bar was slechts met vakantie, en is inmiddels gewoon weer geopend.
Dus dat is ook weer geregeld.
Wat minder goed geregeld was, was dat ik donderdag 1 klas gemist heb, en dit was niet eens de bedoeling. Onze grote vriend en leraar Silvio moest naar de dokter vanwege een prostaat-onderzoekje, en dus werd de klas naar voren verplaatst. Maar omdat die woensdag dus een vrije dag was, ben ik het vergeten, Gaf niks uiteindelijk, en we werden ook nog eens goed op de hoogte gesteld dat een Anaal-onderzoek niet nodig was. Waarna hij door zijn zoon getroost werd dat het misschien volgend jaar wel mocht.
Op school hadden we deze week een paar nieuwe mensen, en 1 daarvan was een rasechte Texaan die met cowboyhoed en al door de school liep. Prachtig Texaans accent, en ik ben ervan overtuigd dat hij op de republikeinen stemt en tegen euthanasie en het homohuwelijk is. Maar verder prima kerel hoor. En dan hebben we ook nog een Italiaans-Amerikaanse man die bij ons in de klas zit, Met zo'n heerlijk diep Italiaans accent in zijn stem. Beetje raar wel dat er opeens iemand van boven de 50 in een klas val adolescenten zit. En dan hebben we ook nog een Koreaans meisje dat zo gevoelig is dat ze zelfs bang wordt van het geluid van een telefoon, en bijna in huilen uitbarst als ze een fout maakt.
In huis is nog steeds niks veranderd, het vriendje van de Koreaanse was deze week in ons huis komen logeren heb ik mij laten vertellen. Maar ik heb hem niet 1 keer gezien. Net als dat ik zaterdag mijn teamgenoten heel lang niet zag. We zouden met zijn allen gaan eten, omdat de andere Nederlandse jongen weggaat. Tekenend voor de situatie was dat om de afgesproken tijd, namelijk 10 uur, 2 Nederlanders en één Duitser aanwezig waren. Maar van de Spanjaarden was nog geen spoor te bekennen. We hadden natuurlijk moeten zeggen dat ze om 9 uur moesten komen, want iedereen kwam zo ongeveer een uur te laat. En dat is best raar, als je met 3 man aan een tafel voor 18 zit. Maar ze komen dus wel allemaal tegelijk te laat ongeveer, dat is of afgesproken, of een hele sterke cultuur.
Die dag daarvoor had ik ook een afscheidsetentje in een restaurant in het plaatsje naast Valencia : Sagunto. Sabado of Sagunto. Oh dat mocht ik niet meer zeggen he. Maar goed, een jongen die wegging had vroeger in een gastgezin gewoond, die dat restaurant hadden met de veelzeggende naam : Bocadillo Gigante. Oftewel gigantische sandwich. En dat bleek niet gelogen. Ik wilde eerst nog een hele hamburger voor mezelf nemen, maar dat werd al snel afgeraden, en dat bleek een goede keus.
Ter afsluiten een frappante mededeling dat ik deze week opeens bizar veel bloedneuzen heb. Het begon ermee dat ik tijdens voetbal op woensdagavond een bal keihard op mijn appel kreeg, en sindsdien hangt elke dag de rode vlag uit.
Hasta Luego
Ik wil gelijk maar beginnen met iedereen, en vooral mijzelf gerust te stellen. De bar was slechts met vakantie, en is inmiddels gewoon weer geopend.
Dus dat is ook weer geregeld.
Wat minder goed geregeld was, was dat ik donderdag 1 klas gemist heb, en dit was niet eens de bedoeling. Onze grote vriend en leraar Silvio moest naar de dokter vanwege een prostaat-onderzoekje, en dus werd de klas naar voren verplaatst. Maar omdat die woensdag dus een vrije dag was, ben ik het vergeten, Gaf niks uiteindelijk, en we werden ook nog eens goed op de hoogte gesteld dat een Anaal-onderzoek niet nodig was. Waarna hij door zijn zoon getroost werd dat het misschien volgend jaar wel mocht.
Op school hadden we deze week een paar nieuwe mensen, en 1 daarvan was een rasechte Texaan die met cowboyhoed en al door de school liep. Prachtig Texaans accent, en ik ben ervan overtuigd dat hij op de republikeinen stemt en tegen euthanasie en het homohuwelijk is. Maar verder prima kerel hoor. En dan hebben we ook nog een Italiaans-Amerikaanse man die bij ons in de klas zit, Met zo'n heerlijk diep Italiaans accent in zijn stem. Beetje raar wel dat er opeens iemand van boven de 50 in een klas val adolescenten zit. En dan hebben we ook nog een Koreaans meisje dat zo gevoelig is dat ze zelfs bang wordt van het geluid van een telefoon, en bijna in huilen uitbarst als ze een fout maakt.
In huis is nog steeds niks veranderd, het vriendje van de Koreaanse was deze week in ons huis komen logeren heb ik mij laten vertellen. Maar ik heb hem niet 1 keer gezien. Net als dat ik zaterdag mijn teamgenoten heel lang niet zag. We zouden met zijn allen gaan eten, omdat de andere Nederlandse jongen weggaat. Tekenend voor de situatie was dat om de afgesproken tijd, namelijk 10 uur, 2 Nederlanders en één Duitser aanwezig waren. Maar van de Spanjaarden was nog geen spoor te bekennen. We hadden natuurlijk moeten zeggen dat ze om 9 uur moesten komen, want iedereen kwam zo ongeveer een uur te laat. En dat is best raar, als je met 3 man aan een tafel voor 18 zit. Maar ze komen dus wel allemaal tegelijk te laat ongeveer, dat is of afgesproken, of een hele sterke cultuur.
Die dag daarvoor had ik ook een afscheidsetentje in een restaurant in het plaatsje naast Valencia : Sagunto. Sabado of Sagunto. Oh dat mocht ik niet meer zeggen he. Maar goed, een jongen die wegging had vroeger in een gastgezin gewoond, die dat restaurant hadden met de veelzeggende naam : Bocadillo Gigante. Oftewel gigantische sandwich. En dat bleek niet gelogen. Ik wilde eerst nog een hele hamburger voor mezelf nemen, maar dat werd al snel afgeraden, en dat bleek een goede keus.
Ter afsluiten een frappante mededeling dat ik deze week opeens bizar veel bloedneuzen heb. Het begon ermee dat ik tijdens voetbal op woensdagavond een bal keihard op mijn appel kreeg, en sindsdien hangt elke dag de rode vlag uit.
Hasta Luego
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
