Engelsen kunnen helemaal niet drinken.

Het is officieel feest is Valencia. De Fallas zijn afgelopen zondag was de officiële opening, maar het stelt eigenlijk niets voor, want het echte feest duurt nog een paar weken. De opening was wel grappig, er was een gigantische pop die waarschijnlijk een koning moest voorstellen, en de Moonwalk deed. Er was ons beloofd dat die pop in brand zou vliegen, maar dat viel bitter tegen. Daarna kregen we een speech van de burgemeester, en die werd niet door iedereen zonder commentaar ontvangen. Blijkbaar waren sommige inwoners het niet eens met het feit dat de overheid duizenden euro's aan vuurwerk de lucht in schiet, terwijl er crisis is. En dat lieten ze dan ook merken, vooral door haar moeder van het oudste beroep ter wereld te beschuldigen. Toch knap dat een dochter van een dame van lichte zede het tot Burgemeester schopt. Daarna kregen we ook nog een toespraak van een meisje dat denk ik ik Miss Valencia was, en dat was ze niet voor niets. Dat kon je dan ook gelijk wel merken aan de speech. Het was geen vlammend betoog over hoe Valencia te verbeteren, verder dan een paar keer zeggen hoe leuk de feesten hier zijn kwam ze niet.

Gelukkig hebben we geen speciale tijd van het jaar nodig om een feest te hebben, dat kan natuurlijk altijd gewoon. En toen we dat deden werd ik verrast. Ik dacht dat Engelsen allemaal wel goed konden tanken, en de vrouwen konden dat ook wel bovengemiddeld dacht ik. Nou, niets bleek minder waar. Beide Engelse meisjes waarmee ik was waren na 3 Bier zo lam dat ze glazen uit hun handen lieten vallen. Daarna kregen we ook nog wat Limoncello, de barman heeft immers Italiaanse roots. En helaas voor hem werd ook met dat lege glas de tafel niet gehaald. Ik hoop maar voor hem dat de scherven geluk brengen. Ze volgde overigens wel gewoon zijn voorbeeld, hij had 10 minuten daarvoor nog een hele doos wijn uit zijn handen laten flikkeren. Iets wat hem meer dan gemiddeld overkomt.

Toen we even later in de Discotheek waren, en we allemaal een gratis drankje kregen bij het entreegeld door middel van een klein bonnetje ging het weer fout. Zij was er 100% van overtuigd dat ze dat kaartje niet gekregen had. Omdat zij niet zo goed Spaans sprak, mocht ik dat even lekker gaan regelen met de uitsmijter zo breed als Canada. Na heel veel gepraat, waarin we allebei meerdere malen aangaven dat we 100% zeker waren van onze zaak, lukte het toch om dat gratis drankje te bemiddelen. Best knap gedaan dus, maar de volgende dag kreeg ik een Whatsapp, Oh zij zat toch in mijn broekzak. Ik heb dus gewoon een half uur per ongeluk tegen de bewaker lopen liegen, bij deze sorry meneer.

Voordat we naar die opening van de feesten gingen, waren we op het strand, en toen ik terug ging op de fiets besloot de hele wereld opeens dat dit het Internationale whatsapp Tobias moment was, Dus ik moest fietsen (wat hier op zich al levensgevaarlijk is) en 800 gesprekken tegelijk voeren. Waarom whatsappen jullie mij niet gewoon als ik me verveel? Dus iedereen die mij tussen 18 00 en 18 30 op zondag 23 februari gewhatsapped (Als dat het voltooid deelwoord van whatsappen is) heeft, voel je schuldig. Doodvermoeid was ik door jullie. Misschien had een beetje Red Bull geholpen, maar dat drink ik nooit meer van mijn leven na afgelopen week.

In de klas is het de laatste dagen nou niet echt levendig te noemen. 1 Zwitsers meisje komt nog minder vaak naar school dan het aantal goede wedstrijden van PSV dit seizoen. En onze Brabo is voor een week naar huis om de hel van het zuiden te vieren, ik zit dus alleen met een uiterst zwijgzame 60+ Texaan. Als ik straks in begin mei heel even in NL ben, is dat toch voor een betere reden.

Om toch nog leuk af te sluiten. Door de buitengewone prestaties van onze Olympische equipe zit ik natuurlijk in een buitengewoon aangename positie, zo te midden van een internationaal gezelschap. Vooral het feit dat we boven Duitsland en Zwitserland zijn geëindigd komt aangenaam van pas.

Saludos.

P.S. Jan-Willem is de mol.