Een gebroken nacht
Door: Tobias Kappelle
Blijf op de hoogte en volg Tobias
24 April 2014 | Spanje, Valencia
Hola,
Door alle consternatie rondom het voetbal op het hoogste niveau vorige week, ben ik helemaal vergeten om te vertellen hoe wij het op ons bescheiden niveau gedaan hebben. Niet dat dat nou heel indrukwekkend was, maar goed. Om jullie geheugen op te frissen, we zouden een toernooi van de Erasmus gaan spelen, en daar hadden we nogal wat vertrouwen in. Dat bleek niet echt terecht, aangezien we er in de poulfase al uit lagen. Het zat uiteraard niet mee, 2x ongelukkig met 2-1 verloren, en 2 discutabele penalty's tegen. Gelukkig was het wel gezellig. We hadden de woensdag daarvoor ook nog geoefend, maar dat was nog een veel groter drama. We gingen naar een veldje waar de lokale Spaanse jeugd aan het spelen was, en die waren me een partij goed, dat ging helemaal nergens over. Dus de enige optie was counteren, en dat lukte nog best aardig ook.
Net zoals dat mijn 2 overgebleven teams in de Champions league aardig lukte. Het waren misschien beide niet de meest enerverende wedstrijden, maar een finale Real Madrid - Chelsea is opeens heel realistisch geworden, en dat zou wel geweldig zijn. Ik zat ook nog eens samen te kijken met een Bayern fan, dus dat was helemaal mooi.
Minder mooi was dat ik dit weekend voor het eerst in mijn leven uit een discotheek gezet ben. En dat was uiteraard volkomen onterecht. De broer en de neef van Jelmer waren hier, dus die gingen ook mee. Saillant detail, de broer van Jelmer had een gebroken been, dus helemaal in het gips, maar hij ging wel gewoon mee. Goed, Ik was op een gegeven moment iedereen kwijt, zoals iedereen dat wel eens gebeurt. Bleek dus dat Jelmer zich de VIP ruimte in had laten lullen, door de dochter van zijn lerares die er ook was. dat kostte hem lekker 30 piek. Dat ga ik niet betalen dacht ik, dus ik stond daar aan de rand van de VIP met ze te overleggen, zegt dat meisje opeens, klim er nu overheen, nou dat deed ik, en dat werkte nog ook in eerste instantie. Niemand had het gezien. 5 minuten later werd ik echter alsnog betrapt, wat niet zo gek is, ze hadden mij natuurlijk niet daar de ingang naar binnen zien gaan, en ik had ook geen bandje gekregen. Dus werd ik met zachte dwang naar buiten begeleid. Dat ik de uitsmijter ook nog even toebeet dat ik best zelf kon lopen werkte ook niet mee. De avond was dus in 2 opzichten gebroken. Toen stond ik dus alleen buiten om half 5, en heb ik maar een fiets gezocht, omdat ik ook geen geld had voor een taxi. En ik denk nu dat dat de reden is geweest dat ik al 5 dagen ziek ben, die nachtelijke fietstocht. En ziek zijn zonder dat je Mama in de buurt is, is het ergst dat er is.
Goed, Jelmers familie waren dus langs gekomen, een paar dagen daarvoor waren zijn ouders er ook al, en toen heb ik Jelmer even voor het oog van zijn eigen ouders verslagen. Het 2e team waar ik af en toe mee speel, moesten een oefenpotje tegen het team van Jelmer, en dat kon ik natuurlijk niet laten liggen, die wilde ik wel spelen. Het zou geen teleurstellende wedstrijd worden, ook omdat er een aantal andere jongens zowel in het team van Jelmer als in het 1e spelen. Het was dus een mooie kruisbestuiving. Uiteindelijk stond het na 65 minuten 5-4 voor ons, toen we een strafbal tegen kregen, en het dus op een gelijkspel af leek te gaan. Dat ging niet zonder slag of stoot, men was het niet eens met de strafbal, en de commentaren leverde ons een rode en een gele kaart op, we stonden er dus opeens heel slecht voor. Ook nog eens omdat in de goal de vader van een speler stond, die nog nooit gekeept had, maar we hadden niemand anders. De centrale verdediger, die ook gewoon basis staat in het 1e ging achter de bal staan, maar hij produceerde de slechtste strafbal die ik ooit gezien heb, en de nieuwbakken keeper pakte hem. Vervolgens counterden wij, en was het 6-4. Daarna was er nog een doorgeschoten bal, waardoor ik 1 op 1 op de keeper kon gaan, ik ging er voorbij en werd toen aangeraakt. ja, dan hoef je van mij niet te verwachten dat ik blijf staan. Dus ook een strafbal voor ons, in ik besloot even aan mijn teamgenoot bij het 1e te laten zien hoe je een strafbal neemt, 7-4 was de uitslag dus.
Ten slotte, de mysterieuze Duitser is weer weg, en in zijn plaats is een Braziliaanse jonge vrouw gekomen, en die voldoet eindelijk eens aan de verwachtingen die je van bepaalde landen hebt. Beetje jammer dat ze maar een week blijft.
Hasta luego
Door alle consternatie rondom het voetbal op het hoogste niveau vorige week, ben ik helemaal vergeten om te vertellen hoe wij het op ons bescheiden niveau gedaan hebben. Niet dat dat nou heel indrukwekkend was, maar goed. Om jullie geheugen op te frissen, we zouden een toernooi van de Erasmus gaan spelen, en daar hadden we nogal wat vertrouwen in. Dat bleek niet echt terecht, aangezien we er in de poulfase al uit lagen. Het zat uiteraard niet mee, 2x ongelukkig met 2-1 verloren, en 2 discutabele penalty's tegen. Gelukkig was het wel gezellig. We hadden de woensdag daarvoor ook nog geoefend, maar dat was nog een veel groter drama. We gingen naar een veldje waar de lokale Spaanse jeugd aan het spelen was, en die waren me een partij goed, dat ging helemaal nergens over. Dus de enige optie was counteren, en dat lukte nog best aardig ook.
Net zoals dat mijn 2 overgebleven teams in de Champions league aardig lukte. Het waren misschien beide niet de meest enerverende wedstrijden, maar een finale Real Madrid - Chelsea is opeens heel realistisch geworden, en dat zou wel geweldig zijn. Ik zat ook nog eens samen te kijken met een Bayern fan, dus dat was helemaal mooi.
Minder mooi was dat ik dit weekend voor het eerst in mijn leven uit een discotheek gezet ben. En dat was uiteraard volkomen onterecht. De broer en de neef van Jelmer waren hier, dus die gingen ook mee. Saillant detail, de broer van Jelmer had een gebroken been, dus helemaal in het gips, maar hij ging wel gewoon mee. Goed, Ik was op een gegeven moment iedereen kwijt, zoals iedereen dat wel eens gebeurt. Bleek dus dat Jelmer zich de VIP ruimte in had laten lullen, door de dochter van zijn lerares die er ook was. dat kostte hem lekker 30 piek. Dat ga ik niet betalen dacht ik, dus ik stond daar aan de rand van de VIP met ze te overleggen, zegt dat meisje opeens, klim er nu overheen, nou dat deed ik, en dat werkte nog ook in eerste instantie. Niemand had het gezien. 5 minuten later werd ik echter alsnog betrapt, wat niet zo gek is, ze hadden mij natuurlijk niet daar de ingang naar binnen zien gaan, en ik had ook geen bandje gekregen. Dus werd ik met zachte dwang naar buiten begeleid. Dat ik de uitsmijter ook nog even toebeet dat ik best zelf kon lopen werkte ook niet mee. De avond was dus in 2 opzichten gebroken. Toen stond ik dus alleen buiten om half 5, en heb ik maar een fiets gezocht, omdat ik ook geen geld had voor een taxi. En ik denk nu dat dat de reden is geweest dat ik al 5 dagen ziek ben, die nachtelijke fietstocht. En ziek zijn zonder dat je Mama in de buurt is, is het ergst dat er is.
Goed, Jelmers familie waren dus langs gekomen, een paar dagen daarvoor waren zijn ouders er ook al, en toen heb ik Jelmer even voor het oog van zijn eigen ouders verslagen. Het 2e team waar ik af en toe mee speel, moesten een oefenpotje tegen het team van Jelmer, en dat kon ik natuurlijk niet laten liggen, die wilde ik wel spelen. Het zou geen teleurstellende wedstrijd worden, ook omdat er een aantal andere jongens zowel in het team van Jelmer als in het 1e spelen. Het was dus een mooie kruisbestuiving. Uiteindelijk stond het na 65 minuten 5-4 voor ons, toen we een strafbal tegen kregen, en het dus op een gelijkspel af leek te gaan. Dat ging niet zonder slag of stoot, men was het niet eens met de strafbal, en de commentaren leverde ons een rode en een gele kaart op, we stonden er dus opeens heel slecht voor. Ook nog eens omdat in de goal de vader van een speler stond, die nog nooit gekeept had, maar we hadden niemand anders. De centrale verdediger, die ook gewoon basis staat in het 1e ging achter de bal staan, maar hij produceerde de slechtste strafbal die ik ooit gezien heb, en de nieuwbakken keeper pakte hem. Vervolgens counterden wij, en was het 6-4. Daarna was er nog een doorgeschoten bal, waardoor ik 1 op 1 op de keeper kon gaan, ik ging er voorbij en werd toen aangeraakt. ja, dan hoef je van mij niet te verwachten dat ik blijf staan. Dus ook een strafbal voor ons, in ik besloot even aan mijn teamgenoot bij het 1e te laten zien hoe je een strafbal neemt, 7-4 was de uitslag dus.
Ten slotte, de mysterieuze Duitser is weer weg, en in zijn plaats is een Braziliaanse jonge vrouw gekomen, en die voldoet eindelijk eens aan de verwachtingen die je van bepaalde landen hebt. Beetje jammer dat ze maar een week blijft.
Hasta luego
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
