De beste rust ooit
Door: Tobias Kappelle
Blijf op de hoogte en volg Tobias
09 Mei 2014 | Spanje, Valencia
Hola,
Excuses voor het late verslag, maar Otto en Maarten van het Maerlant zijn op bezoek in Valencia, en dus heb ik er nog geen tijd voor gehad. Nu wel even tijd. Maarten is niks veranderd, en Otto is alleen een stuk dikker geworden.
Nog niet eens een week geleden was ik nog gewoon in Nederland, om de bruiloft bij te wonen. En daar heb ik absoluut geen spijt van gehad. Als het altijd zo gaat wil ik elke week wel naar een bruiloft gaan. Ik mocht zelfs getuigen zijn, en de pen die ik daarvoor gekregen heb,met mijn naam erop zal ik ook voor iets anders heel belangrijks gebruiken : Het examen
Het bleek echter wel dat ik nodig gemist werd in Valencia, ik was nog geen dag weg toen ik een whatsapp kreeg dat Sam zijn sleutel kwijt was, en of ik met een oplossing kon komen. Die jongen is niks zonder mij
De terugvlucht naar Valencia was niet echt genieten, er zaten heel vervelende kinderen achter me, die de hele tijd heel luidkeels over alles vragen stelden, en het was echt belachelijk vroeg. Ik vloog 6 40, en dus moesten we om half 5 al naar het vliegveld, waarvoor veel dank aan Maarten. Ik had daarvoor met mijn vrienden in de stad gegeten, dus ik was ook nog eens om 1 uur thuis. Met heel weinig slaap dus gevlogen, en toen werd me ook nog eens gevraagd of ik diezelfde ochtend mee wilde spelen met het 2e, aangezien die niet genoeg man hadden. Nou ik ben natuurlijk de beroerdste niet, dan maak ik voor het gemak ook wel ff een hattrick, ben er toch. Stond wel als een zombie op het veld, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik ben nog nooit zo blij geweest met het rustsignaal. Ik had toen ik thuis kwam van het vliegveld, nog ongeveer 45 minuten voor de wedstrijd begon, en het verbaasde me niks dat Sam nog lag te maffen, dus ik moest ook nog eens stil doen. Toen ik echter op de fietst terug tufte naar huis, was het inmiddels al half 1. En toen vond ik Sam nog in exact dezelfde positie terug, dat was toch wel een schrijnend contrast met mijn ochtend. Ik heb Valencia nog nooit op dit tijdstip op zondag bewonderd.
Ik had dus een kleine conditieachterstand na de afgelopen weken, en die werd bijgewerkt op het strand gisteren. we waren aan het voetballen, en toen werden we uitgedaagd door 3 Spanjaarden. Dat kunnen we natuurlijk niet weigeren, en dus leerden we die gasten even een lesje, maar liepen we wel met onze tong op de schoenen de zee in om af te koelen. Absoluut hoogtepunt was Otto die vriend en vijand verraste met een steekbal waar Iniesta jaloers op zou zijn, helaas leidde het niet tot een goal, maar Ot heeft het er nog steeds over.
Vanavond zijn paps en mams eventjes hier, dat wordt vast gezellig.
Hasta Luego
Excuses voor het late verslag, maar Otto en Maarten van het Maerlant zijn op bezoek in Valencia, en dus heb ik er nog geen tijd voor gehad. Nu wel even tijd. Maarten is niks veranderd, en Otto is alleen een stuk dikker geworden.
Nog niet eens een week geleden was ik nog gewoon in Nederland, om de bruiloft bij te wonen. En daar heb ik absoluut geen spijt van gehad. Als het altijd zo gaat wil ik elke week wel naar een bruiloft gaan. Ik mocht zelfs getuigen zijn, en de pen die ik daarvoor gekregen heb,met mijn naam erop zal ik ook voor iets anders heel belangrijks gebruiken : Het examen
Het bleek echter wel dat ik nodig gemist werd in Valencia, ik was nog geen dag weg toen ik een whatsapp kreeg dat Sam zijn sleutel kwijt was, en of ik met een oplossing kon komen. Die jongen is niks zonder mij
De terugvlucht naar Valencia was niet echt genieten, er zaten heel vervelende kinderen achter me, die de hele tijd heel luidkeels over alles vragen stelden, en het was echt belachelijk vroeg. Ik vloog 6 40, en dus moesten we om half 5 al naar het vliegveld, waarvoor veel dank aan Maarten. Ik had daarvoor met mijn vrienden in de stad gegeten, dus ik was ook nog eens om 1 uur thuis. Met heel weinig slaap dus gevlogen, en toen werd me ook nog eens gevraagd of ik diezelfde ochtend mee wilde spelen met het 2e, aangezien die niet genoeg man hadden. Nou ik ben natuurlijk de beroerdste niet, dan maak ik voor het gemak ook wel ff een hattrick, ben er toch. Stond wel als een zombie op het veld, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik ben nog nooit zo blij geweest met het rustsignaal. Ik had toen ik thuis kwam van het vliegveld, nog ongeveer 45 minuten voor de wedstrijd begon, en het verbaasde me niks dat Sam nog lag te maffen, dus ik moest ook nog eens stil doen. Toen ik echter op de fietst terug tufte naar huis, was het inmiddels al half 1. En toen vond ik Sam nog in exact dezelfde positie terug, dat was toch wel een schrijnend contrast met mijn ochtend. Ik heb Valencia nog nooit op dit tijdstip op zondag bewonderd.
Ik had dus een kleine conditieachterstand na de afgelopen weken, en die werd bijgewerkt op het strand gisteren. we waren aan het voetballen, en toen werden we uitgedaagd door 3 Spanjaarden. Dat kunnen we natuurlijk niet weigeren, en dus leerden we die gasten even een lesje, maar liepen we wel met onze tong op de schoenen de zee in om af te koelen. Absoluut hoogtepunt was Otto die vriend en vijand verraste met een steekbal waar Iniesta jaloers op zou zijn, helaas leidde het niet tot een goal, maar Ot heeft het er nog steeds over.
Vanavond zijn paps en mams eventjes hier, dat wordt vast gezellig.
Hasta Luego
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
