Examen Déjà vu

Hola,

De mannen uit Nederland zijn weer weg, zei het wel met de nodige problemen. Maandagochtend zouden ze vliegen, maar toen werd ik in die middag opeens gebeld dat ze maar liefst 11 uur vertraging hadden, en of ze nog even terug mochten komen. Ik wilde eigenlijk net aan een siësta gaan beginnen, omdat ik gesloopt was na het weekend, maar goed die jongens zijn natuurlijk welkom. En het zijn uiteindelijk natuurlijk studenten, dus hieruit viel natuurlijk wel een slaatje te slaan. Elk nadeel heb zijn voordeel zou Johan zeggen. Ik was zo gesloopt, omdat ik normaal gesproken in het weekend mijn slaaptekort van de week wegwerk, maar er nu te veel gedaan moest worden om bij te slapen. En dan helpt het ook niet als je zaterdagochtend naar de club gaat, om erachter te komen dat je zondag speelt, en dus de volgende dag weer vroeg op moet.

Het was het gelukkig wel waard, leuke dagen gehad, wel lekker op zijn Hollands collectief verbrand op het strand, maar dat mocht de pret niet drukken. Strand, tapasrestaurants, discotheken en de club heb ik ze allemaal laten zien.

Omdat die jongens er waren waren er wel een paar trainingen bij ingeschoten, maar dat kwam helemaal niet slecht uit, want een uitwedstrijd met het 1e in Barcelona was een beetje onhandig geweest. Dus met het 2e meedoen is altijd leuk, en dan kon ik die gasten ook nog wat doelpunten laten zien. Dat werd echter nog moeilijker dan gedacht. Ze kwamen te laat voor mijn 1e goal, en toen besloten de lamtakken een broodje te gaan halen tijdens mijn 2e en 3e goal. Gelukkig kon ik in de absolute slotfase er nog een 4e in prikken die ze wel zagen, speciaal voor Moederdag die dag 4 goals gemaakt.

Nu de jongens weg zijn is alles weer terug bij het oude zou je zeggen, maar dat is absoluut niet het geval. We zitten opeens met een volledig vol huis. Er zijn dit weekend 2 meisjes bijgekomen, 1 Nederlandse en een Finse. Opnieuw waren de verwachtingen voor het vrouwelijk schoon uit Scandinavië hooggespannen, maar opnieuw waren we lichtelijk teleurgesteld. Wat niet teleurstelde, maar wel een beetje verbaasde, was dat deze dames wel sociaal doen. Ze praten met ons, chillen met ons in de woonkamer in plaats van alleen op hun eigen kamer te zitten en ze zijn merkbaar aanwezig in het huis. Dat is voor Sam en mij wel even wennen, na wekenlang de dominante kracht in het huis geweest te zijn, maar het is uiteraard wel een uitermate positieve ontwikkeling. Het is ook de 1e keer dat er iemand in het huis komt die op een later moment weggaat dan ik. Ook dat is nieuwe voor me.

Ondertussen hebben Sam en ik wel ergere problemen om ons zorgen over te maken, namelijk ons slaapgedrag. We snoozen elke ochtend zo achterlijk lang dat het opeens half 9 is, en we nog maar een half uur hebben voor school begint. Het verschil is wel dat ik dan nog de zelfcontrole heb om toch naar school te gaan, terwijl Sam meestal de strijd opgeeft.

Ten slotte lijkt nu het examen dichterbij komt, komt ook mijn jeugd van de Maerlant-examens terug, ik werd vandaag opeens bij de directrice geroepen, en ik dacht : wat heb ik nou weer gedaan. Zegt ze : Tobias we maken ons ernstig zorgen, (Oh jezus dacht ik) We kunnen je handschrift niet lezen, en dus wordt dat een probleem op het examen. Dat wordt dus weer aan mijn handschrift werken.