Stiekeme Catalaan die kan zingen?

Hola,

Ik moet deze week beginnen met een bekentenis. Vaste lezers van dit blog weten wel dat ik het over het algemeen niet zo heb op Catalonië, en dan met name de sportclubs die haar vertegenwoordigen. Echter, nu blijkt dat ik toch meer heb met de regio dan ik dacht, ik heb namelijk laatst blijkbaar in een tekst een paar dingen Catalaans geschreven in plaats van Spaans, en dat vond de lerares nogal hilarisch. Ik vond het ook wel grappig, maar zij heeft gehuild van het lachen zei ze. De verklaring is heel simpel, Catalaans is half Spaans half Frans, en ik heb 6 jaar Frans gehad. Ik had bijvoorbeeld het werkwoord zeggen per ongeluk in het Frans geschreven, en dat bleek dus Catalaans te zijn. Kan gebeuren.

Ik schaam mij hier natuurlijk wel een beetje voor, meer dan hoe ik er deze week bij liep. Ik had namelijk vanaf dinsdag de lippen van Angelina Jolie hangen. Dat kwam door een incident op de training, we speelden een partijtje, en in mijn team zat niet één verdediger, waarop ik zei dat ik wel even in de verdediging kon spelen, en dat was duidelijk een vergissing, en dat werd me ook behoorlijk snel duidelijk. Al in mijn eerste verdedigende actie kreeg ik de bal via mijn voet vol op mijn bakkes, waardoor mijn bovenlip nog sneller opzwol dan Erica Terpstra na haar zwemcarrière. Geluk bij een ongeluk dat mijn tanden ontzien werden, maar loop er nu dus wel al een week bij als een breedlipneushoorn .

Er zijn gelukkig ergere dingen. In het begin was ik vrij euforisch over mijn nieuwe Finse huisgenote, een kinderhand is blijkbaar snel gevuld, zeker na mijn eerder ervaringen. Nu begint ze echter wel een beetje te irriteren, en niet alleen bij mij. Ik had altijd huisgenotes die hun mond nauwelijks open deden, maar nu is het andersom. Deze dame blijft maar babbelen terwijl ze eigenlijk niks zegt, en daar word je na een tijdje wel gek van. Bovendien is ze zoals ze zelf zegt een ''Recyclefreak''. Ik wil best recyclen, maar niet te overdreven hoor. Waarschijnlijk heeft God mijn gebeden voor spraakzame huisgenotes te serieus genomen, waardoor de lieve heer nu een overdreven exemplaar gestuurd heeft.

Over mijn andere huisgenote ben ik daarentegen wel heel tevreden. Meer dan tevreden zelfs. Ze praat niet te weinig en niet te veel, en het aller belangrijkste, ze kan de slechte, stomme grappen van mij en Sam aan. Ze reageert gewoon net zo bijdehand terug. Dat zijn we van dames niet gewend.

Het allermooiste was dat ik op de valreep nog iets kon doen wat ik al heel lang wilde, namelijk karaoke zingen. Niemand wilde met me mee, maar Ymke wel, en toen gingen Sam en Felicia ook mee, en het was geweldig. We hebben zo veel nummers die ik al heel lang in het openbaar wilde zingen gedaan, helemaal top. Van Knocking on heavens door, This is how you remind me en Stairway to heaven tot Lose Yourself van Eminem. Ik dacht dat het nog best redelijk geklonken had, maar bleek ik me toch behoorlijk in vergist te hebben na het terugkijken van de mobiel gefilmde beelden vanochtend. Zingen is toch echt een vak apart dat niet aan mij besteed is, maar het was wel lachen.

Hasta luego