Een week vol verrassingen.

Na klachten uit Eindhoven over het te hoge gehalte aan sport in mijn verslag van vorige week, heb ik mijn verslag deze week daarop aangepast. Ik ben ook de beroerdste niet natuurlijk, en mensen uit Eindhoven hebben het al zwaar genoeg op het moment als het over sport gaat.

Het probleem is dat er de laatste tijd niet zo heel veel gebeurt hier. Er gaan heel veel mensen weg, maar er komen nauwelijks nieuwe mensen bij. Zo zit ik nu alleen in ons appartement met de buitengewoon gezellige Koreaanse. Normaal gesproken is het een appartement voor 4 personen. Sjoerd is weg, die werkt nu in een hostel. Een hele prestatie om in Spanje werk te vinden op dit moment, terwijl dat in Nederland niet lukte. Andere mensen op school zitten zelfs helemaal alleen in het appartement.

Het voordeel hiervan is wel dat er veel afscheidsfeestjes zijn. Vorige week had in zo'n afscheidsfeestje bij mij in de straat, Van een jongen die ik al zeker 16 uur kende. Ik kon daar natuurlijk niet ontbreken. Daar heb ik iets gezien wat ik voor onmogelijk had gehouden. Ik heb namelijk een Française ontmoet die perfect Engels sprak, het kan dus blijkbaar wel. Nog iets anders wat ik ook moeilijk kon geloven, vorige week ging ik na het verslag geschreven te hebben naar de bar om Real Madrid te kijken, en het REGENDE!!! Het regende gewoon. Totale paniek natuurlijk, ik was al bijna vergeten hoe je dat woord spelt.

Gelukkig duurde het maar eventjes, en hoefde ik de volgende dag niet naar school in de regen. Ik heb jullie vorige week al verteld over het Russische meisje dat bij ons in de klas zat. Nou vorige week zat ze er ook nog en was ze bijzonder irritant. Het was niet dat ze heel onaardig deed maar ze wilde volgens ons heel graag laten zien wat ze allemaal wist. Met ons bedoel ik mezelf en Suzanne, het andere Nederlandse meisje. Ze onderbrak mensen, gebruikte onnodig veel woorden en herhaalde na de uitleg precies wat de leraar zei om te doen alsof ze dat al lang wist. Aan het eind van de week had ik er niet van opgekeken als Suzanne met dingen zou gaan gooien. Daarnaast wist ze ook nog eens elk onderwerp dat we bespraken langs Rusland te voeren. Telkens weer moesten we horen hoe een bepaald woord in het Russisch was, of hoe een bepaalde situatie in Moskou was. De zin ''Pero en Moskoe'' oftewel ''Maar in Moskou"' konden we aan het eind van de week niet meer horen. Wat kan mij het schelen hoe het onregelmatige werkwoord in het Russisch werkt, of hoe de lokale gemeenten in Moskou gezamenlijk proberen om straatvervuiling tegen te gaan. Gelukkig zit ze nu in een andere klas.

Gelukkig was het ook nog wel eens leuk in de les. We hadden het op een gegeven moment over de filmregisseur Peter Jackson. En vraag me niet waarom, maar ik maakte de ongelofelijk slechte grap ''Is dat de broer van Michael"'. Waarop de leraar mij aankeek met ogen vol onbegrip maar Suzanne en ik een half uur ouderwets de slappe lach hadden. Het is een maar waar je om kan lachen.

Waar ik nog veel harder om kon lachen echter, was de allergrootste verassing van deze week. Veel verrassender dan regen in Valencia of een Engels sprekende Française. Het was maandag, ik liep in de pauze tussen de lessen door naar buiten, en dan kom je langs de receptie. Daar zat de receptioniste met een groot pakketje, en dat was voor mij zie ze. Nogal verbaasd nam ik het mee naar buiten, waar ik het gelijk open moest maken. Wat bleek? Een heel verrassingspakket gevuld met Pepernoten, Marsepein, Chocoladeletters, een amandelstaaf en Gouden munten. Daarnaast ook nog eens wat handige dingen voor mijn hockeystick en sporttijdschriften. De jaloezie om mij heen was voelbaar, want er waren nogal was Nederlanders om mij heen. Een ontzettende leuke verrassing van thuis. Bedankt Mam!

Ten slotte heel goed nieuws. De Braziliaanse barvrouw heeft een nieuwe kroeg gevonden, en die is niet heel ver weg. Denk dat ik die ook maar eens ga bekijken.

Hasta Luego.