Omgekeerdweek
Door: Tobias Kappelle
Blijf op de hoogte en volg Tobias
02 April 2014 | Spanje, Valencia
Als ik afgelopen week zou moeten omschrijven in een woord, zou dat zijn : nat. Het is opeens veel te frequent gaan regenen hier, en het schijnt in NL zelfs warmer te zijn dan hier, dat is niet helemaal de bedoeling natuurlijk.
Het heeft echter ook voordelen, want zoals ik eerder zei, met voetballen op maandag is het altijd Noorderlingen tegen Latinos, en meestal verliezen we. Maandag regende het echter, en dan zijn de Noorderlingen natuurlijk op hun best, en konden we eindelijk eens winnen. Noorden tegen zuiden komt tegelijkertijd ook neer op oud tegen jong, dus vooral op conditie hebben we ze overklast. Over overklassen gesproken, de maandag daarna speelde ik een keer met de latinos mee, omdat die er 1 tekort kwamen, en ik ben vaak goed, maar jezus wat was ik deze week goed. De latinos die technisch natuurlijk stukken beter zijn dan de Noorderlingen deden het voorbereidende werk, en ik schoot werkelijk alles erin. Ik begon zelfs solo's te maken om daarna doeltreffend af te ronden. Na het tellen kwam ik op 10 goals, in een wedstrijd die 14-10 eindigde.
Niet alleen met voetballen bracht de regen geluk, ook met hockey deed hij lekker mee, wat resulteerde in een grote stunt in Madrid waar Valencia 3 cruciale punten pakte in de strijd tegen degradatie. Het was op het terrein van Club de Campo, en ik heb nog nooit zo'n mooi complex gezien, niet gek als je op het terrein speelt waar EHL gespeeld is. Golfbanen, paardenrennen, tennisbanen en nog veel meer. Alles was mooier dan in Valencia. Kleedkamers, tribunes, clubhuis, veld, de doelen, het scorebord, alles. Er schalde zelfs muziek door de speakers tijdens het inlopen, ACDC, Survivor en Nirvana. Daar krijg je mij wel mee aan de gang, en toeval of niet, ik speelde een van mijn betere potjes. Er was nog 1 buitengewoon raar moment, toen wij de 1-1 maakte voorkwam ik die nog bijna. Ik liep in het centrum richting goal, en kon na een vlijmscherpe counter van ons zo binnen tippen, maar zoals wel vaker hier gaan de Spanjaarden liever voor eigen succes. Ik moest snel omschakelen dus, maar ik gleed uit, en dus vond ik mezelf terug op mijn ruggetje in het midden van de goal, terwijl de cirkel volgestroomd was. Het enige wat ik dacht was : Ik moet hier zo snel mogelijk weg, en dat lukte gelukkig net op tijd, want de rebound werd op goal geschoten, en ik kon nog net op tijd als een soort krab wegkruipen, om te voorkomen dat ik het doelpunt met mijn eigen kop zou verhinderen.
Het is interessant om te zien hoe de wetten van de sport werken. We begonnen slecht in Madrid, en kwamen binnen 10 minuten 1-0 achter. Daarna waren we een minuut of 40 de bovenliggende partij, en een kwartier voor tijd maken we zelfs de 1-2. Dan opeens slaat er een soort paniek toe, je staat voor en dus heb je iets te verliezen. Het laatste kwartier werd de Chelsea modus volledig ingeschakeld, en was het met 11 man verdedigen. Dat is natuurlijk de ellende over jezelf afroepen, wonder boven wonder werd de voorsprong echter vastgehouden, en dat leidde tot groot feest in de kleedkamer en de bus. Dat was prachtig, en ik heb een hoop nieuwe liederen geleerd.
Toen ik die avond terugkwam thuis was er opnieuw een verassing, ik had eindelijk een nieuwe kamergenoot. Aan de naam was al te zien dat het hoogstwaarschijnlijk een Nederlander was, en dat bleek te kloppen. Bleek het ook nog een Amsterdammer, dus konden we gelijk met Jelmer Ajax-Twente kijken. Ik heb dankzij hem zelfs voor het eerst in jaren weer koffie gedronken, hij is daar redelijk afhankelijk van, en ik was dinsdag zo moe, dat ik ook maar weer eens koffie ging proberen, het is echter nog steeds niet te hachelen naar mijn mening.
Ik heb hier in Valencia, zeker in de nacht, heel veel rare mensen gezien, die in zichzelf praten bijvoorbeeld. Vrijdag dacht ik echter bij mezelf, mensen die mij nu zien moeten mij minstens zo raar vinden. We hadden wat gedronken in onze flat, en hadden honger, dus gingen we ergens wat te eten scoren. Daarna moest ik dus dat kleine stukje terug naar huis alleen teruglopen, en ik had de lege flesjes van de rest meegenomen, want die moesten we nog terugbrengen. Dus ik deed ter amusement even mijn ipod onder mijn pet om wat muziek te luisteren. Toen dacht ik dus, deze mensen hier zien nu een jongen die midden in de nacht, met lege bierflesjes in zijn hand, met een ipod onder zijn pet met de muziek loopt mee te zingen. Die is nog gekker dan de gemiddelde tbs'er moeten ze gedacht hebben.
Deze week was eigenlijk een week vol omgekeerde dingen.
Het regent hier meer dan in Nederland, de aanvaller Tobias voorkomt bijna een goal van zijn eigen team, dat team wint ook nog eens een wedstrijd. En ik heb voor het eerst sinds maanden een kamergenoot, en ik blijk zelf de grootste weirdo van de Costa Blanca.
Hasta luego
Het heeft echter ook voordelen, want zoals ik eerder zei, met voetballen op maandag is het altijd Noorderlingen tegen Latinos, en meestal verliezen we. Maandag regende het echter, en dan zijn de Noorderlingen natuurlijk op hun best, en konden we eindelijk eens winnen. Noorden tegen zuiden komt tegelijkertijd ook neer op oud tegen jong, dus vooral op conditie hebben we ze overklast. Over overklassen gesproken, de maandag daarna speelde ik een keer met de latinos mee, omdat die er 1 tekort kwamen, en ik ben vaak goed, maar jezus wat was ik deze week goed. De latinos die technisch natuurlijk stukken beter zijn dan de Noorderlingen deden het voorbereidende werk, en ik schoot werkelijk alles erin. Ik begon zelfs solo's te maken om daarna doeltreffend af te ronden. Na het tellen kwam ik op 10 goals, in een wedstrijd die 14-10 eindigde.
Niet alleen met voetballen bracht de regen geluk, ook met hockey deed hij lekker mee, wat resulteerde in een grote stunt in Madrid waar Valencia 3 cruciale punten pakte in de strijd tegen degradatie. Het was op het terrein van Club de Campo, en ik heb nog nooit zo'n mooi complex gezien, niet gek als je op het terrein speelt waar EHL gespeeld is. Golfbanen, paardenrennen, tennisbanen en nog veel meer. Alles was mooier dan in Valencia. Kleedkamers, tribunes, clubhuis, veld, de doelen, het scorebord, alles. Er schalde zelfs muziek door de speakers tijdens het inlopen, ACDC, Survivor en Nirvana. Daar krijg je mij wel mee aan de gang, en toeval of niet, ik speelde een van mijn betere potjes. Er was nog 1 buitengewoon raar moment, toen wij de 1-1 maakte voorkwam ik die nog bijna. Ik liep in het centrum richting goal, en kon na een vlijmscherpe counter van ons zo binnen tippen, maar zoals wel vaker hier gaan de Spanjaarden liever voor eigen succes. Ik moest snel omschakelen dus, maar ik gleed uit, en dus vond ik mezelf terug op mijn ruggetje in het midden van de goal, terwijl de cirkel volgestroomd was. Het enige wat ik dacht was : Ik moet hier zo snel mogelijk weg, en dat lukte gelukkig net op tijd, want de rebound werd op goal geschoten, en ik kon nog net op tijd als een soort krab wegkruipen, om te voorkomen dat ik het doelpunt met mijn eigen kop zou verhinderen.
Het is interessant om te zien hoe de wetten van de sport werken. We begonnen slecht in Madrid, en kwamen binnen 10 minuten 1-0 achter. Daarna waren we een minuut of 40 de bovenliggende partij, en een kwartier voor tijd maken we zelfs de 1-2. Dan opeens slaat er een soort paniek toe, je staat voor en dus heb je iets te verliezen. Het laatste kwartier werd de Chelsea modus volledig ingeschakeld, en was het met 11 man verdedigen. Dat is natuurlijk de ellende over jezelf afroepen, wonder boven wonder werd de voorsprong echter vastgehouden, en dat leidde tot groot feest in de kleedkamer en de bus. Dat was prachtig, en ik heb een hoop nieuwe liederen geleerd.
Toen ik die avond terugkwam thuis was er opnieuw een verassing, ik had eindelijk een nieuwe kamergenoot. Aan de naam was al te zien dat het hoogstwaarschijnlijk een Nederlander was, en dat bleek te kloppen. Bleek het ook nog een Amsterdammer, dus konden we gelijk met Jelmer Ajax-Twente kijken. Ik heb dankzij hem zelfs voor het eerst in jaren weer koffie gedronken, hij is daar redelijk afhankelijk van, en ik was dinsdag zo moe, dat ik ook maar weer eens koffie ging proberen, het is echter nog steeds niet te hachelen naar mijn mening.
Ik heb hier in Valencia, zeker in de nacht, heel veel rare mensen gezien, die in zichzelf praten bijvoorbeeld. Vrijdag dacht ik echter bij mezelf, mensen die mij nu zien moeten mij minstens zo raar vinden. We hadden wat gedronken in onze flat, en hadden honger, dus gingen we ergens wat te eten scoren. Daarna moest ik dus dat kleine stukje terug naar huis alleen teruglopen, en ik had de lege flesjes van de rest meegenomen, want die moesten we nog terugbrengen. Dus ik deed ter amusement even mijn ipod onder mijn pet om wat muziek te luisteren. Toen dacht ik dus, deze mensen hier zien nu een jongen die midden in de nacht, met lege bierflesjes in zijn hand, met een ipod onder zijn pet met de muziek loopt mee te zingen. Die is nog gekker dan de gemiddelde tbs'er moeten ze gedacht hebben.
Deze week was eigenlijk een week vol omgekeerde dingen.
Het regent hier meer dan in Nederland, de aanvaller Tobias voorkomt bijna een goal van zijn eigen team, dat team wint ook nog eens een wedstrijd. En ik heb voor het eerst sinds maanden een kamergenoot, en ik blijk zelf de grootste weirdo van de Costa Blanca.
Hasta luego
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
