Een koude douche
Door: Tobias Kappelle
Blijf op de hoogte en volg Tobias
12 Februari 2014 | Spanje, Valencia
Hola todos,
Terwijl ik dit schrijf, zit ik op mijn balkon heerlijk in de zon, met een drankje en muziek. La buena vida. De winter lijkt definitief voorbij te zijn in Valencia. Het enige waardoor ik nog weet dat het winter is zijn onze Nederlanders die aan het beesten zijn in Sochi. Ik ben nog nooit zo blij geweest met ochtendlessen, zodat ik het schaatsen gewoon kan zien.
Op school heb ik een nieuwe klasgenote uit China, en zij is met recht de saaiste persoon die ik ooit gezien heb. Ze heeft inmiddels al gezegd dat niet van muziek,films en sport houdt, en op praten heeft ze het ook niet echt. Het enige wat ze leuk vindt is koken, en dat is ook wel aan haar af te zien. Dat is niet het enige, ze heeft ook geen niveau in haar Spaans, net als een paar anderen. Het is zelfs zo erg dat mijn maatje vanaf het begin de klas dreigt te gaan ontvluchten. Que lastima.
Qua hockey gaat het een stuk beter. Er zijn weer nieuwe buitenlanders, en dat is altijd gezellig. Er is 1 Duitser die gelijk zijn stempel op het team weet te drukken. Hij gaat geen confrontatie uit de weg, en probeert direct met woord en gebaar het team op zijn Duits te organiseren. Ik zou zeggen : Viel erfolg, maar dat gaat je niet lukken. Daarnaast zijn er ook 2 Nederlandse jongens van Rood-wit bijgekomen, zij deden echter nog niet mee met de oefenwedstrijden tegen de Nederlandse teams. Die wedstrijden gingen redelijk goed, we wonnen met 3-2 van VVV, en ik droeg bij met 1 goal, en tegen Cartouche hielden we het op een 1-3 nederlaag. Het was leuk dat ik van de Nederlanders de irritatie over ons spel, en de scheidsrechter kan verstaan. Vooral de opwinding die ontstond toen wij sticks maakten, wat hier mag was prachtig. Wat minder jammer was dat Cartouche wel hun eigen omstandigheden uit Nederland meegenomen had. Het regende wonderwel, eigenlijk speelden we dus een uitwedstrijd. Na die wedstrijd bleek Cartouche het kleine toernooitje gewonnen te hebben, en werd bij de uiterst officiële prijsuitreiking het clubhuis nog even op stelten gezet.
Niet alleen de wedstrijden, maar ook de training was leuker dan normaal. de buitenlanders zorgen voor wat meer sfeer en lol tijdens de training, en blijkbaar heb ik dat nodig om goed te zijn, want ik deed tijdens een afwerkoefening een wedstrijdje goals met de Duitser, en binnen 1 minuut leg ik zo 2 hoge backhands uit de lucht in het hoekje. Na de 1e oogstte ik al bewondering, maar na de 2e wisten de Spanjaarden het kleine beetje Engelse kennis te gebruiken, On fire! Blijkbaar heb ik toch de motivatie van een Duitser nodig om optimaal te zijn.
Wat niet optimaal was, was de zondag. Nadat we dus in de regen van Cartouche hadden verloren, bleek dat Ajax de traditie van punten verspelen als je uit kunt lopen weer uitstekend doorgezet had tegen PEC fucking Zwolle. En dan liet ik ook nog mijn avondeten, met een vermogen aan ingrediënten op de grond pleuren. Eerder de week waren ook opeens in de ochtend bijna al mijn producten bedorven. Gehakt,Burgers,Melk en yoghurt was allemaal waardeloos geworden. Dat was natuurlijk een koude douche, daarover later meer. Het was al met al geen goedkoop weekje dus. Eerder die week had ons aller Ajax met nog zo gelukkig gemaakt door in de slotfase toch nog de 2-1 binnen te koppen, en mijn huisgenoot bang was voor brand omdat ik iets te hard schreeuwde.
Topspits die Sigthorsson, altijd al gezegd.
Dit waren de niet de enige ongelukkigheid deze week. Zaterdag had ik met een groep van school afgesproken om bij het strand te gaan eten, dus ik in allerijl daar naartoe op mijn fietsje. Daar aangekomen bleken alle restaurants gesloten, en kwamen de andere op het briljante idee bij Tanto Monta te gaan eten, een restaurant wat letterlijk op anderhalve minuut van mijn huis zit. De familie herinnert zich die tent waarschijnlijk nog wel.
Het lijkt zo net alsof het een schijtweek was, maar dat is absoluut niet zo. Het was juist een hele leuke week. Ik moet echter nog 1 tegenvallertje melden. dinsdagochtend bij het douchen werd de douche opeens koud, dat kan gebeuren dacht ik. Echter toen ik dinsdag na de training terugkwam weigerde de meneer douche nog steeds warm te worden, what a douche. Ba dum tss.
Nee zonder gekheid, dat is natuurlijk niet leuk, en ook nog eens omdat ik net een halve bevervacht op mijn kin had staan, en ik die er net af wilde halen. Dat is uiteindelijk met een beetje improviseren gelukt, door gewoon ff een pannetje kokend water in de gootsteen te smijten. Vanochtend ging is dus al biddend naar de badkamer, hopend dat meneer douche genezen was. Misschien had ik dan toch wat vaker mee moeten gaan naar de kerk op zondag, want mijn gebeden werden niet verhoord. Er zat maar 1 ding op, koud douchen. Dat besloot ik gelijk, want niet douchen vind ik smerig, zeker na een training. Het kostte me echter wel 5 minuten naar de douche kijken voor ik het durfde. Nu heb ik het bij school gezegd, en hopelijk komt er een handige Pedro, Juan of José is die mijn douche kan maken.
Echter, er zitten ook voordelen aan koud douchen. De spiegel beslaat natuurlijk niet, waardoor je haar doen veel gemakkelijker wordt, en je kunt niet te laat komen door te lang douchen, want je wilt er zo snel mogelijk onder vandaan. Bovendien is, als buiten de zon schijnt, het een nog lekkerdere dag. Zo kijken of onze Hollanders opnieuw wat eremetaal binnen kunnen slepen, onder toezicht van onze enthousiaste Willy.
Saludos
P.S. Martijn Droger, ik neem aan dat er nu niets meer te klagen valt over de lengte van mijn blog?
Terwijl ik dit schrijf, zit ik op mijn balkon heerlijk in de zon, met een drankje en muziek. La buena vida. De winter lijkt definitief voorbij te zijn in Valencia. Het enige waardoor ik nog weet dat het winter is zijn onze Nederlanders die aan het beesten zijn in Sochi. Ik ben nog nooit zo blij geweest met ochtendlessen, zodat ik het schaatsen gewoon kan zien.
Op school heb ik een nieuwe klasgenote uit China, en zij is met recht de saaiste persoon die ik ooit gezien heb. Ze heeft inmiddels al gezegd dat niet van muziek,films en sport houdt, en op praten heeft ze het ook niet echt. Het enige wat ze leuk vindt is koken, en dat is ook wel aan haar af te zien. Dat is niet het enige, ze heeft ook geen niveau in haar Spaans, net als een paar anderen. Het is zelfs zo erg dat mijn maatje vanaf het begin de klas dreigt te gaan ontvluchten. Que lastima.
Qua hockey gaat het een stuk beter. Er zijn weer nieuwe buitenlanders, en dat is altijd gezellig. Er is 1 Duitser die gelijk zijn stempel op het team weet te drukken. Hij gaat geen confrontatie uit de weg, en probeert direct met woord en gebaar het team op zijn Duits te organiseren. Ik zou zeggen : Viel erfolg, maar dat gaat je niet lukken. Daarnaast zijn er ook 2 Nederlandse jongens van Rood-wit bijgekomen, zij deden echter nog niet mee met de oefenwedstrijden tegen de Nederlandse teams. Die wedstrijden gingen redelijk goed, we wonnen met 3-2 van VVV, en ik droeg bij met 1 goal, en tegen Cartouche hielden we het op een 1-3 nederlaag. Het was leuk dat ik van de Nederlanders de irritatie over ons spel, en de scheidsrechter kan verstaan. Vooral de opwinding die ontstond toen wij sticks maakten, wat hier mag was prachtig. Wat minder jammer was dat Cartouche wel hun eigen omstandigheden uit Nederland meegenomen had. Het regende wonderwel, eigenlijk speelden we dus een uitwedstrijd. Na die wedstrijd bleek Cartouche het kleine toernooitje gewonnen te hebben, en werd bij de uiterst officiële prijsuitreiking het clubhuis nog even op stelten gezet.
Niet alleen de wedstrijden, maar ook de training was leuker dan normaal. de buitenlanders zorgen voor wat meer sfeer en lol tijdens de training, en blijkbaar heb ik dat nodig om goed te zijn, want ik deed tijdens een afwerkoefening een wedstrijdje goals met de Duitser, en binnen 1 minuut leg ik zo 2 hoge backhands uit de lucht in het hoekje. Na de 1e oogstte ik al bewondering, maar na de 2e wisten de Spanjaarden het kleine beetje Engelse kennis te gebruiken, On fire! Blijkbaar heb ik toch de motivatie van een Duitser nodig om optimaal te zijn.
Wat niet optimaal was, was de zondag. Nadat we dus in de regen van Cartouche hadden verloren, bleek dat Ajax de traditie van punten verspelen als je uit kunt lopen weer uitstekend doorgezet had tegen PEC fucking Zwolle. En dan liet ik ook nog mijn avondeten, met een vermogen aan ingrediënten op de grond pleuren. Eerder de week waren ook opeens in de ochtend bijna al mijn producten bedorven. Gehakt,Burgers,Melk en yoghurt was allemaal waardeloos geworden. Dat was natuurlijk een koude douche, daarover later meer. Het was al met al geen goedkoop weekje dus. Eerder die week had ons aller Ajax met nog zo gelukkig gemaakt door in de slotfase toch nog de 2-1 binnen te koppen, en mijn huisgenoot bang was voor brand omdat ik iets te hard schreeuwde.
Topspits die Sigthorsson, altijd al gezegd.
Dit waren de niet de enige ongelukkigheid deze week. Zaterdag had ik met een groep van school afgesproken om bij het strand te gaan eten, dus ik in allerijl daar naartoe op mijn fietsje. Daar aangekomen bleken alle restaurants gesloten, en kwamen de andere op het briljante idee bij Tanto Monta te gaan eten, een restaurant wat letterlijk op anderhalve minuut van mijn huis zit. De familie herinnert zich die tent waarschijnlijk nog wel.
Het lijkt zo net alsof het een schijtweek was, maar dat is absoluut niet zo. Het was juist een hele leuke week. Ik moet echter nog 1 tegenvallertje melden. dinsdagochtend bij het douchen werd de douche opeens koud, dat kan gebeuren dacht ik. Echter toen ik dinsdag na de training terugkwam weigerde de meneer douche nog steeds warm te worden, what a douche. Ba dum tss.
Nee zonder gekheid, dat is natuurlijk niet leuk, en ook nog eens omdat ik net een halve bevervacht op mijn kin had staan, en ik die er net af wilde halen. Dat is uiteindelijk met een beetje improviseren gelukt, door gewoon ff een pannetje kokend water in de gootsteen te smijten. Vanochtend ging is dus al biddend naar de badkamer, hopend dat meneer douche genezen was. Misschien had ik dan toch wat vaker mee moeten gaan naar de kerk op zondag, want mijn gebeden werden niet verhoord. Er zat maar 1 ding op, koud douchen. Dat besloot ik gelijk, want niet douchen vind ik smerig, zeker na een training. Het kostte me echter wel 5 minuten naar de douche kijken voor ik het durfde. Nu heb ik het bij school gezegd, en hopelijk komt er een handige Pedro, Juan of José is die mijn douche kan maken.
Echter, er zitten ook voordelen aan koud douchen. De spiegel beslaat natuurlijk niet, waardoor je haar doen veel gemakkelijker wordt, en je kunt niet te laat komen door te lang douchen, want je wilt er zo snel mogelijk onder vandaan. Bovendien is, als buiten de zon schijnt, het een nog lekkerdere dag. Zo kijken of onze Hollanders opnieuw wat eremetaal binnen kunnen slepen, onder toezicht van onze enthousiaste Willy.
Saludos
P.S. Martijn Droger, ik neem aan dat er nu niets meer te klagen valt over de lengte van mijn blog?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
